فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

پروردگار من! اينجا كه من ايستاده‌ام جايگاه موجودى مفلوك است كه به تو پناه آورده و شرمسارانه به اعتراف گناهانش لب گشوده است. فضل تو آن اندازه شامل و كامل است كه بيدريغ مرا بپذيرد و عفو تو آنقدر دامنه‌دار است كه بى دشوارى مرا دريابد و نگذارد كه در ميان بندگان تو از همه سرشكسته‌تر و زيانكارتر باشم و نوميدانه در گاه كرم و رحمت تو را ترك گويم. مرا بيامرز اى بهترين كسى كه گناهكارى را آمرزيده است.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.