فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

اين است مقام كسى كه به تو پناه آورده و جايگاه كسى كه در برابر تو اعتراف مى‌كند. پس نبايد فضل تو از من دريغ آيد و عفو تو شامل حال من نگردد، و من محرومترين بندگان تائب تو و مايوس‌ترين آرزومندان نزد تو باشم، و مرا ببخش، كه تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.