چه بسيار از اداى تكليف محتوم خويش سر باز زدهام، چه بسيار به حدود محترم و مقدس تو تعدى جستهام، چه حرمتها كه با دست من از احترام فرو افتاده و چه عصيانها و طغيانهاى عظيم كه غفلت من برانگيخته و چه سياهى و تباهيها كه از وجود من به وجود آمده است. اگر لطف عميم تو اى پروردگار من بر فضايح و قبايح اعمال من پردهى استتار نمىكشيد رسواى خاص و عام بودم و نامم به فضاحت در شهرها شهره مىبود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.