فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

و اين مقام من، مقام كسى است كه به علت شرمسارى از تو، نقش خود را از كارهاى ناشايسته بازداشته، و بر نفس خود خشم گرفته، و از مشيت و قضاء تو خشنود شده، تا با دلى خاشع و گردنى خاضع و پشتى از خطاها گرانبار به پيشواز كرم تو آمده، در حالى كه ميان بيم و اميد بپا ايستاده،

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.