فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

و اين مقام كسى است كه از خودش در نزد تو شرمنده شده و بر خويش، خشمگين و از تو راضى و خشنود است و از اين رو با روحى خاشع و گردنى خاضع و پشتى سنگين از بار خطاها، با تو روبرو شده، در حاليكه بر سر دو راهى اميد به تو و هراس از تو ايستاده است.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.