مهربانا، من اينك در آستان تو هستم و از وجود سركش و گناهكار خويش بسى شرمسارم. من بر خويش ظلم كردهام و از اميد مغفرتت شادمانم. اينك با تنى نحيف و نزار و سرى افكنده و وجودى شرمسار، و پشتى گرانبار از گناه و بسى پر استغفار، به سوى تو آمدهام و ميان عفو و ترس از تو قرار گرفتهام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.