فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

بدينسان مقامم بود آن مقام كه از شرمسارى بود تلخ كام به جان هستم از خويشتن خشمگين ولى راضيم از تو اى بيقرين سر افكنده لرزان دلم از خطا به پشت گرانبار ماندم بپا پريشان دلم بين بيم و اميد به پا مانده بر درگهت اى حميد

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.