و حال و مقام من (كه در محضر تو فروتنانه ايستادهام) به جايگاه كسى مىماند كه از (نافرمانى) خويش شرمندهى توست و از (اعمال ناشايست) خويش خشمگين (و برافروخته) و از (روى آوردن به درگاه لطف و رحمت) تو خشنود است و (اينك) با دلشكستگى و فروتنى و سرافكندگى و با كمرى خميده و گرانبار
از (بار سنگين) گناهان در حالى در پيشگاه تو ايستاده كه بر سر دو راهى (دل بستن به) اميد (و گذشت) تو و نگران بودن از (كيفر و عقاب) تو قرار گرفته است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.