فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

و اين مقام و جايگاه كسى است كه درباره‌ى خود از تو شرمسار گشته، و بر نفس خود خشم گرفته، و از تو به خاطر عفو و گذشت خوشنود گرديده است، لذا با نفسى خاشع، و گردنى افتاده و كج و پشتى از گناهان سنگين و بزرگ به پيشگاه تو آمده در حالى كه ميان بيم و اميد تو برپا ايستاده است.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.