فراز 19 از دعای 32 ( بیم و امید الهی )

وليكن اين جايگاه من، جايگاه كسى است كه از تو در پيش خودش شرمنده و شرمسار است. و بر نفس خود خشمگين و از تو خشنود است؛ پس با وجودى افتاده، و گردنى فرونهاده، و پشتى از گناهان سنگينى يافته، در برابر تو ايستاده، در حالى كه ميان اميد به تو و ترس از تو بپا ايستاده است.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.