فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

(خدايا!) تو شايسته‌ترين كسى هستى كه به او اميد بندند و سزاوارترين كسى هستى كه از او بترسند و پروا نمايند. پروردگارا! به آنچه اميد بسته‌ام به من عطا كن و نسبت به آنچه بر حذر هستم، مرا امنيت ده و رحمتت را شامل حال من كن، زيرا تو كريم‌ترين كسانى هستى كه از آنها درخواست مى‌شود.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.