فراز 21 از دعای 32 ( درخواست پرده پوشی و رازداری خداوند در قیامت )

لَوْ تَكاشَفْتُمْ ما تَدافَنْتُمْ.«1»

اگر پرده از شما برداشته شود شما را دفن نخواهند كرد.

يَا ابْنَ مَسْعُودٍ! عَلَيْكَ بِالسَّرائِرِ فَإِنَّ اللَّهَ تَعالى‌ يَقُولُ: ﴿يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ * فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ﴾«2»يَا ابْنَ مَسْعُودٍ! إِحْذَرْ يَوْماً تُنْشَرُ فِيهِ الْصَّحائِفُ وَ تَظْهَرُ فِيهِ الْفَضائِحُ فَإِنَّ اللَّهَ تَعالى‌ يَقُولُ: ﴿وَ نَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَ إِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَ كَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ﴾«3»«4»

اى پسر مسعود! بر تو باد به رازها؛ زيرا خداوند بزرگ مى‌فرمايد: «روزى كه رازها فاش مى‌شود.* پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب‌] نه نيرويى است و نه ياورىاى پسر مسعود! بترس از روزى كه نامه‌هاى اعمال باز شود و رسوايى‌ها آشكار گردد؛ زيرا خداى متعال مى‌فرمايد: «و ترازوهاى عدالت را در روز قيامت مى‌نهيم و به هيچ كس هيچ ستمى نمى‌شود؛ و اگر [عمل خوب يا بد] هم وزن دانه خردلى باشد آن را [براى وزن كردن‌] مى‌آوريم، و كافى است كه ما حسابگر باشيم.

إِنَّ لِلَّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى‌ عَلى‌ عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ أَرْبَعينَ جُنَّةً، فَمَتى‌ أَذْنَبَ ذَنْباً كَبِيراً رَفَعَ عَنْهُ جُنَّةً فَإِذا عابَ أَخاهُ الْمُؤْمِنَ بِشَى‌ءٍ يَعْلَمُهُ مِنْهُ انْكَشَفَ تِلْكَ الْجُنَنُ عَنْهُ وَ يَبْقى‌ مَهْتُوكَ السِّتْرِ فَيَفْتَضِحُ فِى السَّماءِ عَلى‌ أَلْسِنَةِ الْمَلائِكَةِ وَ فِى الْأَرْضِ عَلى‌ أَلْسِنَةِ النَّاسِ وَ لايَرْتَكِبُ ذَنْباً إِلَّا ذَكَرُوهُ وَ يَقُولُ الْمَلائِكَةُ الْمُوَكِّلُونَ بِهِ يا رَبَّنا قَدْ بَقِىَ عَبْدُكَ مَهْتُوكَ السِّتْرِ وَ قَدْ أَمَرْتَنا بِحِفْظِهِ فَيَقُولُ عَزَّوَجَلَّ: مَلائِكَتى‌ لَوْ أَرَدْتُ بِهذَا الْعَبْدِ خَيْراً ما فَضَحْتُهُ فَارْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَوَ عِزَّتى‌ لايَؤُول إِلى‌ خَيْرٍ أَبَداً.«5»

خداى بلند مرتبه و برتر براى بنده مؤمن خود چهل سپر قرار داده است، هر گاه گناه بزرگى از او سر زند يك سپر كنار مى‌رود و چون از برادر مؤمن خود عيبى بداند و او را به آن سرزنش كند ديگر سپرها كنار روند و بى‌پرده ماند و به اين ترتيب در آسمان به زبان فرشتگان و در زمين به زبان مردم رسوا مى‌شود. و هر گناهى كه مرتكب مى‌شود او را ياد مى‌كنند و فرشتگان موكّل او مى‌گويند: اى پروردگار ما! بنده تو بدون پرده مانده است و تو ما را به نگه دارى از او فرمان دادى. پس خداوند متعال مى‌فرمايد: فرشتگانم! اگر خوبى در اين بنده مى‌خواستم او را رسوا نمى‌كردم، بال‌هايتان را از او برداريد، به بزرگواريم قسم! هرگز به خيرى باز نگردد.

فَتَعالى‌ مِنْ قَوِىٍّ ما اكْرَمَهُ! وَ تَواضَعْتَ مِنْ ضَعيفٍ ما اجْرَأكَ عَلى‌ مَعْصِيَتِه! وَ انْتَ فى كَنَفِ سِتْرِهِ مُقيمٌ وَ فى سَعَةِ فَضْلِهِ مُتَقَلِّبٌ، فَلَمْ‌يَمْنَعْكَ فَضْلَهُ وَ لَمْ‌يَهْتِكْ عَنْكَ سِتْرَهُ بَلْ لَمْ‌تَخْلُ مِنْ لُطْفِهِ مَطْرَفَ عَيْنٍ، فى نِعْمَةٍ يُحْدِثُها لَكَ، اوْ سَيِّئَةٍ يَسْتُرُها عَلَيْكَ، اوْ بَلِيَّةٍ يَصْرِفُها عَنْكَ، فَما ظَنُّكَ بِهِ لَوْ أَطَعْتَهُ؟!.«6»

بلند مرتبه است خدايى كه با اين قدرتش چه كريم است! و تو با اين ناتوانى و پستى چه جرأتى بر معصيت او دارى! در حالى كه در پناه پوشش او مقيمى، و در فراخناى احسانش مى‌گردى، فضلش را از تو باز نداشته، و پرده حرمتت را ندريده است، بلكه در نعمتى كه براى تو ايجاد مى‌كند، و گناهى كه بر تو مى‌پوشاند، و بلايى كه از تو دور مى‌نمايد چشم به هم زدنى از لطفش محروم نيستى، پس به او چه گمان مى‌برى اگر او را بندگى كنى؟!

مَنْ تابَ تابَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ أُمِرَتْ جَوارِحُهُ أَنْ تَسْتُرَ عَلَيْهِ وَ بِقاعُ الْأَرْضِ أَنْ تَكْتُمَ عَلَيهِ وَ أُنْسِيَتِ الْحَفَظَةُ ما كانَتْ تَكْتُبُ عَلَيْهِ.«7»

هر كه توبه كند خداوند او را بيامرزد و به اعضاى بدن او و جاى جاى زمين دستور داده شود كه آبروى او را حفظ كند و عيب‌هايش را بپوشاند و گناهانى كه فرشتگان حافظ اعمال برايش نوشته‌اند از ياد آنان ببرد.

مَنْ عَلِمَ مِنْ أَخِيهِ سَيِّئَةً فَسَتَرَها، سَتَرَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ.«8»

هر كه از برادر خود گناهى بداند و آن را بپوشاند، خداوند روز قيامت گناهان او را بپوشاند.

أَتَى رَجُلٌ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ (عليه السلام) فَقالَ: يا أَمِيرَالْمُؤْمِنينَ، إِنِّى زَنَيْتُ فَطَهِّرنى‌، فَأَعْرَضَ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ (عليه السلام) بِوَجْهِهِ عَنْهُ، ثُمَّ قالَ لَهُ: إِجْلِسْ، فَأَقْبَلَ عَلِىٌّ (عليه السلام)‌ عَلَى الْقَوْمِ فَقالَ: أَيَعْجِزُ احَدَكُمْ إِذا قارَفَ السَّيِّئَةَ أَنْ يَسْتُرَ عَلى نَفْسِهِ كَما سَتَرَ اللَّهُ عَلَيْهِ.«9»

مردى خدمت اميرمؤمنان آمد و عرض كرد: اى اميرمؤمنان! من زنا كرده‌ام، مرا پاك گردان. اميرمؤمنان رويش را از او برگرداند، سپس فرمود: بنشين.آنگاه امام على (عليه السلام) رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود مگر نمى‌تواند آن را بر خود بپوشاند همچنانكه كه خدا بر او پوشانده است.

يا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ يا مَنْ لَمْ‌يُؤاخِذْ بِالْجَريرَةِ وَ لَمْ‌يَهْتِكِ السِّتْرَ يا عَظِيمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ التَّجاوُزِ.«10»

اى خدايى كه زيبايى‌ها را آشكار مى‌كنى و زشتى‌ها را مى‌پوشانى و اى خدايى كه بندگان را بر جسارت پديد آوردن جنايت‌ها شتاب نمى‌گيرى و پرده‌درى حرمت بندگان را روا نمى‌دارى، اى بزرگ آمرزنده و اى نيك درگذرنده.

ما مِنْ مُؤْمِنٍ الَّا وَ لَهُ مِثالٌ فِى الْعَرْشِ فَإِذا اشْتَغَلَ بِالرُّكُوعِ وَ السُّجُودِ وَ نَحْوِهِما فَعَلَ مِثالَهُ مِثْلَ فِعْلِهِ فَعِنْدَ ذلِكَ تَراهُ الْمَلائِكَةُ عِنْدَ الْعَرْشِ وَ يُصَلُّونَ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ إِذا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ بِمَعْصِيَةٍ أَرْخى‌ اللَّهُ تَعالى‌ عَلى‌ مِثالِهِ سِتْراً لِئَلَّا تَطَّلِعُ الْمَلائِكَةُ عَلَيْها. فَهَذا تَأْويلُ يا مَنْ اظْهَرَ الْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ.«11»

براى هر انسان با ايمانى در عرش همانندى است، پس هرگاه او به ركوع و سجده و مانند آن مشغول گردد آن صورت هم به مانند عمل او انجام مى‌دهد، پس چون فرشتگان آن صورت را مشغول به آن عمل مى‌بينند براى آن مؤمن دعا و طلب مغفرت مى‌كنند. پس هر گاه آن بنده به گناهى سرگرم شود، خداوند پرده‌اى بر روى آن صورت مثالى مى‌كشد تا آن فرشتگان از عمل زشت او آگاه نشوند. پس اين تفسير؛ يا مَنْ اظْهَرَ الْجَميلَ وَ سَتَرَ الْقَبيحَ‌ است.