تا چون به روزى تو نيازمند شدم، و از فريادرسى احسان تو بىنياز نبودم، از زيادى خوردنى و آشاميدنى كنيزت (مادرم) كه مرا در اندرون او جاى دادى، و در ته بچهدانش سپردى خوراك برايم قرار دادى
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.