تا چون نيازمند روزى تو شدم و از فريادرسى فضل و احسان تو بىنياز نبودم، از زياد آمد طعام و آبى كه به كنيز خود- همان كه مرا در درون او در قرارگاه زهدانش نشاندى- روزى مىدادى، قوت مرا مقرر داشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.