تا چون نيازمند روزى تو شدم واز دستگيرى بخشش تو بىنياز نبودم، از زيادتى خوردنى و آشاميدنى كنيزت (مادرم)- كه مرا در اندرونش قرار دادى و در نهاد رحمش به امانت گذاشتى- قوت مرا مقرر داشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.