تا اين كه وقتى به روزى تو نيازمند شدم و از پناه جويى به احسان تو بىنياز نشدم، از زيادى خوراك و آشاميدنى كه براى كنيزت روان ساختى و روزى كردى كه مرا در اندرون وجود او نشاندى و جا دادى، و در قرارگاه و جايگاه رحمش سپردى، برايم روزى و خوراك قرار دادى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.