تا آن گاه كه به روزيت محتاج شدم، و از يارى فضل و احسانت بى نياز نبودم، از زيادى طعام و شرابى كه براى كنيزت (مادرم) همواره مقرر فرمودى برايم غذايى قرار دادى، همان مادرى كه مرا در اندرونش جاى دادى، و در قرارگاه رحم او به وديعت نهادى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.