پس مرا به احسان خود مانند مهربان درستكار دانائى غذاء و خوراك دادى، آن مهربانيها را از روى احسان تا اين پايه كه هستم دربارهى من بجا مىآورى، مهربانيت را گم نمىكنم، و نيكى احسانت دربارهام كندى نمىنمايد، و با اين مهربانيها (دربارهى روزى دادن تو مرا) اعتمادم (به روزى دادن تو) استوار نيست تا براى آنچه (طاعت و بندگى) كه براى من نزد تو بهره دهندهتر است كوشش نمايم