فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

پس به فضل و احسان خود، از سر مهر و از روى لطف، به من روزى عنايت كردى و تا اين دم از سر احسان، بى‌هيچ منظور به همان‌گونه پرورشم دادى و هرگز از نثار احسان تو محروم نمانده‌ام و از كردار مهرآميزت با من كاستى روى نداده است. با اين همه، اطمينان من استوار نيست تا به فراغ دل از نصيبى فراوان كه نزد تو دارم بهره‌ى بيشتر برم‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.