فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

پس تو مرا از ره احسان همانند يك نيكوكار مهربان، غذا دادى و اين كار را همچنان تا اين زمان كه هستم از باب كرم انجام مى‌دهى. من هرگز نيكى تو را ازياد نمى‌برم، و زيبائى رفتار تو در حق من هيچگاه اندك نمى‌شود. با اين همه، اطمينان من به تو راسختر نمى‌شود كه خود را براى انجام آنچه نزد تو براى من پر بهره‌تر است مهيا سازم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.