از آتشى كه نور آن تاريكى است و ملايمش درد آور و دور آن نزديك است و از آن آتشى كه پارهاى از زبانههاى آن پارهاى ديگر را مىخورند و برخى بر برخى مىتازند و از آتشى كه استخوانها را مىپوساند و ساكنان خود را آب جوشان مىنوشاند و از آتشى كه نه بر آن كس كه زار زار مىكند ابقا مىنمايد و نه بر آن كس كه از او تقاضاى ترحم مىكند اظهار مهر از خود نشان مىدهد، آتشى كه بر آن كس كه در برابرش فروتنى نمايد يا تسليم گردد تخفيفى نمىدهد، بلكه ساكنان خود را با كيفرى سوزنده و دردناك و وبالى سخت مىگدازد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.