و استخوان بگدازد و جز حميم آبى ننوشاند و جز زجر و رنج نوازشى نشان ندهد و بر گرفتاران تيرهبختش رحمت نياورد و عطوفت ننمايد و يك دم از فشار و دمار سبك نگردد و همواره بر عقوبت و عذاب بيفزايد به سوى تو همى گريزم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.