بهم شعلههايش هجوم آورند
بپيچند و از يكدگر بگذرند
بپوسند بس استخوانها از آن
دهد آب جوشان به لب تشنگان
به زارى هر آن كس به كامش رسيد
نيايد از او مهربانى پديد
و گر نزد او كس فروتن شود
نكاهد ز سختى كه آهن شود
چنان ساكنان را فرستد عذاب
كه گر سنگ باشد كسى گردد آب
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.