پناه پذيرا، من از شر اژدهايان دهان گشوده و ماران نيشنما، به تو پناه مىبرم. آن حيواناتى كه دل و روده مهمانان آنجا، سفره طعامشان باشد. من به تو پناه مىبرم تا مرا از آن آتش سوزان دوزخ ايمن دارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.