درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
ز نيكان چو آيد سخن در ميان
ورا نام بر صدر آنان نشان
درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
درودى كه تا روز و شب مىرسند
به دنبال هم در طلب مىرسند
درودى كه هرگز ز هم نگسلد
شمارى نيابد كه بر خود هلد
فرا رفته از آسمان و زمين
كه سرشار گردد از آن، آن و اين
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.