و من آن بندهى ضعيف توام كه عملم ضعيف و ناچيز است و اميد و آرزويم (به رحمت بىانتهايت) بسى جسيم و بزرگ است (اى خدا) اسباب وصول (به مقام قرب و شهود حضرتت) از دست من بيرون است مگر آن سببى كه رحمتت به دست دهد (و عنايتت شامل حالم گرداند) و هر رشتهى اميدى جز رشتهى رحمت و عفو و بخششت كه من (و همهى عالم) بدان چنگ زدهايم از من منقطع گرديده (تنها رشتهى اميدم به لطف و عفو و بخشش و مهربانى تست)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.