تويى بندهنواز از آن رحيمت
چنان كن از كرم لطف عميمت
كه از آن پند شرمى باشد از او
و از آنچه گذشته معذرت جو
و بر آنچه كه در آينده داريم
به تقوا پارسا همت گماريم
بدين ترتيب ما را در نكويى
تو ما را باز دار از زشت خويى
ز راه ما چراغى را برافروز
كه ما زان روشنايى گشته فيروز
به سوى مغفرت زان راه پوييم
و جز ذات رضايت ره نجوييم
چنان كن تا كه بر آزرم حالت
گشوده لب ز توبت بر انابت
همى كوشيم زين آلوده دامن
ز استغفار بزداييم از تن
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.