فراز 1 از دعای 36 ( رعد و برق )

و از نشانه‌هاى [قدرت و ربوبيت‌] اوست كه برق را مايه ترس [از صاعقه‌] و اميد [به باران‌] به شما مى‌نماياند، و از آسمان، آبى نازل مى‌كند كه زمين را پس از مردگى‌اش به وسيله آن زنده مى‌كند؛ قطعاً در اين [شگفتى‌هاى آفرينش‌] نشانه‌هايى است براى مردمى كه تعقّل مى‌كنند.

قَدْ أَحْيى‌ عَقْلَهُ وَ اماتَ نَفْسَهُ، حَتّى‌ دَقَّ جَليلُهُ وَ لَطُفَ غَليظُهُ وَ بَرَقَ لَهُ لامِعٌ كَثيرُ الْبَرْقِ، فَأَبانَ لَهُ الطَّريقَ وَ سَلَكَ بِهِ السَّبيلَ وَ تَدافَعَتْهُ الْأَبْوابُ الى‌ بابِ السَّلامَةِ وَ دارِ الْإِقامَةِ وَ ثَبَتَتْ رِجْلاهُ بِطُمَأْنِينَةِ بَدَنِهِ فى قَرارِ الْأَمْنِ وَ الرّاحَةِ بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ أَرْضى‌ رَبَّهُ.«2»

همانا عقل خود را زنده كرد و نفسش را مى‌راند به طورى كه جسمش باريك و دلش نرم شد و نورى در نهايت فروزندگى برايش درخشيد كه راه را براى او روشن كرد و به آن نور راه را پيمود، ابواب سلوك او را به در سلامت و خانه اقامت راندند و قدمهايشان همراه آرامش تن در جايگاه امن و راحت استوار شد، چرا كه قلبش را به كار گرفت و پروردگارش را خشنود ساخت.

وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ يُسَبِّحُ لَكَ بِهِ قَطْرُ الْمَطَرِ وَ السَّحابُ الْحامِلاتُ قَطَراتِ رَحْمَتِكَ يا اللَّهُ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ أَجْرَيْتَ بِهِ وابِلَ السَّحابِ فِى الْهَواءِ بِقُدْرَتِكَ يا اللَّهُ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ تُنْزِلُ بِهِ قَطْرَ الْمَطَرِ مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً فَتَجْعَلُهُ فُرَجاً يا اللَّهُ .... وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ يُسَبِّحُ لَكَ بِهِ الْبَرْقُ الْخاطِفُ وَ الصَّواعِقُ الْعاصِفَةُ يا اللَّهُ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ تُسَبِّحُ لَكَ بِهِ الرِّياحُ الْعاصِفاتُ فِى مَجارِيها يا اللّه وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى‌ يَنْزِلُ بِهِ مَعَ كُلِّ قَطْرَةٍ مَلَكٌ مِنَ السَّماءِ يُسَبِّحُكَ بِهِ وَ لايَرْجِعُ إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ يا اللَّهُ.«3»

و از تو درخواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن قطره‌هاى باران و ابر باركش قطره‌هاى رحمت تو؛ تو را تسبيح مى‌كنند، اى خدا.واز تو درخواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن در هوا ابر سنگين را به نيرويت جارى ساختى، اى خدا.و از تو درخواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن قطره‌هاى باران را از ابرهاى متراكم و باران‌زا، پى در پى فروفرستادى و آن را گشايش قرار دادى، اى خدا.و از تو درخواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن آذرخش خيره كننده و آواز سخت و تند وزنده تو را تسبيح مى‌كنند، اى خدا.و از تو در خواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن بادهاى سخت وزنده در رهگذرشان تو را تسبيح مى‌كنند، اى خدا.واز تو در خواست مى‌كنم به آن نامت كه به آن با هر قطره‌اى فرشته‌اى از آسمان فرود مى‌آيد و به آن تو را تسبيح مى‌كند و تا روز قيامت بازنمى‌گردد، اى خدا.

إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ السَّحابَ غَرابِيلَ لِلْمَطَرِ هِىَ تُذِيبُ الْبَرَدَ حَتَّى يَصيرَ ماءً لِكَىْ لايُضِرَّ شَيْئاً يُصيبُهُ وَ الَّذى‌ تَرَوْنَ فِيهِ مِنَ الْبَرْدِ وَ الصَّواعِقِ نَقِمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ يُصيبُ بِها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ.«4»

همانا خداوند متعال ابر را غربال كننده باران ساخته، آنها تگرگ را ذوب مى‌كنند تا به هر چه مى‌رسد زيان نرساند و آنچه بنگريد در ابر از تگرگ و صاعقه، عذاب خداى عز و جل است كه با آن هر بندهاى را كه بخواهد گرفتار نمايد.

السِّحابُ غِرْبالُ الْمَطَرِ وَ لَوْ لا ذَلِكَ لَأَفْسَدَ كُلَّ شَئٍ يَقَعُ عَلَيْهِ.«6»

ابر، غربال كننده بارانند. و اگر نبود هر چه باران به آن مى‌ريخت تباه مى‌شد.

وَ سُئِلَ عَنِ السَّحابِ أَيْنَ تَكُونُ؟ قالَ: تَكُونُ عَلَى شَجَرٍ عَلى‌ كَثِيبٍ عَلى‌ شاطِئِ الْبَحْرِ يَأوِى إِلَيْهِ فَإِذا أَرادَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَنْ يُرْسِلَهُ أَرْسَلَ رِيحاً فَأَثارَتْهُ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلائِكَةً يَضْرِبُونَهُ بِالمَخارِيقِ وَ هُوَ الْبَرْقُ فَيَرْتَفِعُ ثُمَّ قَرَأَ هذِهِ الْآيَةَ ﴿وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَيِّتٍ﴾«7»وَ الْمَلَكُ اسْمُهُ الرَّعْدُ.«8»

پرسيده شده از ابر كه كجاست؟ فرمود: بر درختى بالاى تلّى كنار دريا در آن‌ منزل كند و چون خداوند بلند مرتبه بخواهد آن را بفرستد، بادى گسيل نمايد تا آن را برانگيزد و فرشته‌ها بدان گمارد تا او را تازيانه آتشين بزنند و آن برق است و برآيد، سپس اين آيه را خواند: «خداست كه بادها را فرستاد تا ابرى را برانگيزند، پس ما آن را به سوى سرزمين مرده رانديم و زمين را پس از مردگى‌اش به وسيله آن زنده كرديم» و نام آن فرشته رعد است.

السَّحابُ الْأَسْوَدُ فِيهِ الْمَطَرُ وَ الْأَبْيَضُ فِيهِ النَّدَى‌ وَ هُوَ الَّذى‌ يُنْضِجُ الثِّمارَ.«9»

در ابر سياه، باران است و ابر سفيد رطوبت دارد و او سبب رويش و رشد ميوه‌هاست.