بارالها! اگر ابرها را برى مكافات و عذاب (ما) فرستادهاى و آنها را از سر خشم و (ناخشنودى خود از ما) برانگيختهاى ما از خشم تو به درگاه (لطف و بخشش) تو پناه مىبريم و به (اميد) عفو و گذشت تو به پيشگاهت لابه و زارى مىكنيم، و (از تو مىخواهيم كه باران) قهر و غضب خود را بر (سر) مشركان ببار و آسياى عذاب خود را برى ملحدان به گردش در آر.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.