خدايا! خشكى سرزمينهاى ما را به سقايتت (به باران و آب) بر طرف فرماى، و اضطراب دلهامان را با افزودن رزقت بزداى، و ما را از خودت، به ديگرى سرگرم مگردان، و سرمايهى احسانت را از هيچ يك از ما مبر، زيرا بىنياز، كسى است كه تو او را بىنياز فرمايى، و سالم، آن است كه تواش از بلا نگاه دارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.