بار خدايا! خشكى زمينهاى ما را با سقايت برطرف فرما، و وسوسه را از دلهاى ما با رزق و روزيت بزداى، و ما را از خود به غير خود مشغول و سرگرم مكن، ماده و اساس بر و نيكى خودت را از همهى ما قطع منما، زيرا غنى كسى است كه تو او را بىنياز فرمايى، و سالم كسى است كه تو او را از بلا نگاه دارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.