بار خدايا، خشكى زمينهاى ما را به آب دادن خود برطرف فرما، و با دادن روزى وسوسه و انديشهى بد را از دلهاى ما بيرون نما، و ما را به غير خودت مشغول مكن و فزونى پيوستهى احسانت را از همهى ما منع مكن، زيرا بىنياز كسى است كه تو او را بىنياز كردهاى و سالم كسى است كه تو او را نگاهداشتهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.