ستايش حمد تو زيبندهى تو
به ذات اقدست از بندهى تو
كه ما را از بلايا بر كنارى
همى دارى دهى اميدوارى
سپاس بىقياس ما به درگاه
سزاوار تو باشد نام الله
كه ما را سوى نور و رحمت خود
همى رانى به عفو از رحمت تو
بود زيبندهى تو آن ستايش
ز ذات تو كسى نتوان نگارش
كه گفتار ستايشگر همان بود
و در امواج ذاتت گشته مفقود
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.