فراز 7 از دعای 36 ( نعمت‌های الهی )

زيرا منت نهنده بر عالميان توئى كه همه‌ى موجودات ريزه‌خوار نعمت خوان تو هستند. تو نعمت وافر عطا مى‌كنى و آنها كمتر شكرگزارى دارند و باز به آنها منت مى‌گذارى و مى‌بخشى. خدايا كار تو نيكو و فعل تو جميل است آن عظمت و قدرت برازنده تو است كه يگانه و بى‌نظيرى. اى خدائى كه بر سرائر حال دانائى و بر ضمائر احوال بينائى و بر تغيير مال و سرنوشت توانائى و بر همه اقوال شنوائى پروردگارا هر كجا بخوانم آنجائى و از فرط ظهور در خفائى و از پرده‌ى اسماء و صفات آشكار و هويدائى و از ديدگان مردم ناپاك پنهانى قومى شده گرم جستجويت غافل كه تو در ميان جانى ديدار تو را محال دانند آن متكيان لن ترانى برخى گويند مى‌توان ديد ليكن نه بدين دو چشم فانى يا رب ز كرم مرا عطا كن چشمى كه ببينمت عيانى‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.