تو ما را در جهان روزى خوراندى
و نعمتهاى خود بر ما رساندى
كه ما از نعمت تو برده لذت
كزين طاعت مساوى شد ز نعمت
اگر ميزان حساب است و عدالت
كه ما را داده پاداش از عبادت
و اما آخرت هرگز از اين كار
به استحقاق ما نبود سزاوار
ولى افضال و انعامت حسابش
ز كاهى كوه گرداند ثوابش
و بر يك ذرهى ما كرده تمجيد
به ميزان كرده روشنتر ز خورشيد