پس تو، رزق بهاى روزىات را كه او خورده طلب نكردهاى، و در بهرهمندى از وسايل و لوازمى كه از آنها سود مىبرد تا به تو نزديك شود، بر او سخت و تنگ نگرفتهاى. اگر تو چنين مىكردى، رنج عبادت و سعى اطاعتش، در برابر كوچكترين احسان تو، هيچ مىشد، و در گرو نعمتهاى ديگر تو بود. حال كه احوال چنين است، پس كيست كه سزاوار پاداش تو شود؟ هيچ كس! در چه زمانى؟ هرگز!