فراز 14 از دعای 37 ( عذاب و کیفر گنه‌کار )

كه حال پارساها اين چنين است اطاعت بر خداوند مبين است و اما جان عصيان كار نادان به بيداى ضلالت هست حيران گناه تو روا دارد به دنيا بود بيچاره و بدبخت و رسوا تو دست انتقامت آنچنان را ز لطف و عفو پنهان دارى آن را و تعجيلى ندارى بر عقوبت كه تا او باز گردد از ضلولت و بر درگاه تو آرد انابت زبان را او گشايد بهر توبت خداوندا از اين فرد گنهكار همان لحظه به زشتيش ز كردار كه بر كيفر عذابى بد سزاوار و اين تو اى خداى حى غفار عذابش را به واپس زين خطايى مدرى پرده‌اش دارى ابايى‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.