فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

عمل كمى را كه بپذيرى جزاى فراوان مى‌بخشى، و طاعت اندك را مزد مى‌دهى، تا آنجا كه گويى شكر بندگانت كه مزدشان را در برابر آن واجب كرده‌اى و جزاى ايشان را عظيم ساخته‌اى امرى است كه امتناع از آن تحت قدرت ايشان بوده، نه به دست تو، و از اين سبب ايشان را پاداش داده‌اى. يا گويى سبب آن به دست تو نبوده و به اين جهت به ايشان اجر بخشيده‌اى!

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.