فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

خدايا تو جزا مى‌دهى به اندك عملى كه تو را شكر كنند به آن ثواب مى‌دهى بر اندك طاعتى كه مطاع شوى در آن. خدايا آن عمل اندك را كه مزد بزرگ بخشيدى امرى است به اراده‌ى خود آنها كه مى‌توانند نكنند اما تو به ثواب غير متناهى و بهشت باقى دادى. آيا سبب شكر و علل حصول ترضيه خاطر به دست تو نيست كه آنها را جزاى نيكو به عمل قليل دادى آرى آنها مستقل بودند و مختار،

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.