فراز 7 از دعای 37 ( عطای خداوند به بندگان )

ولى تو آن خداوندى ز ذاتت كه مالك مطلقى بر كائناتت و حاكم مستبد بر مالكيت بر اين كشور وجودى را حكومت هنوز آنان كمر بهر عبادت نكردندى دو تا بهر اطاعت نياورده بجا از شكر نعمت كه مملوك تو و مخلوق خلقت و محكوم تو باشد در حكومت تويى قادر كه با لطف و عطوفت ثواب طاعتش را برده بالا به بيش از طاعتش بر او مهيا ز تو دورى نباشد مكرمت را به خلق خويش از اين مرحمت را كه زيرا سنت تو هست افضل و انعام تو بر اين خلق اكمل و از ذات مقدس جز ز بخشش كه احسان مغفرت در آن درخشش‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.