بار الها! اين رفتار را با كسى در پيش مىگيرى كه بيم وى از طمعش در تو بيشترست و نوميدى وى از رهايى از اميدش به خلاص استوارترست ولى نه از آن روى كه نوميدى وى به سبب ياس از رحمت تو يا طمعش از مقولهى دلير گشتن به آمرزش تو باشد، بلكه از آن روى است كه كردارهاى خوبش در ميان كارهاى بد او اندك است و ناتوانى حجت او در همهى پيامدهايش مشهودست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.