اى خداى من! اين رفتار (كريمانهى) تو در خق كسى است كه هراسش (از قهر و عذاب تو به مراتب) از اميدواريش به (لطف و رحمت) تو بيشتر، و (پايهى) ناامديى او از اميدى كه به رهايى (از عذاب) تو دارد افزونتر است، اما نه آن چنان نااميد كه از رحمت تو چشم پوشد، و نه آن چنان اميدوار (به رحمت تو) كه از بندگى و طاعت تو باز ماند و اسير غرور و غفلت گردد، (بارالها! اين اعترافات به گناه و عذر تقصير به پيشگاه تو) به خاطر آن است حسنات و اعمال پسنديده اين بندهى (روسياه) در ميان سيئات و گناهانش ناچيز، و عذر و بهانهى او در قبال گناهانش سست ونامقبل است،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.