فراز 7 از دعای 39 ( آفرینش انسان نشانه قدرت خداوند )

از تو درخواست مى‌كنم كه به من ببخشى- اى خداى من- نفس مرا كه آن را نيافريدى تا از بدى و زيانى به وسيله‌ى آن خود را بازدارى، يا به سبب آن به سودى راه‌جوئى، ولى آن را آفريدى براى ثابت كردن (بندگان) قدرت و توانائيت (را) بر آفريدن مانند آن، و براى حجت و دليل آوردن بر آفريدن شبيه آن (غرض از آفرينش آنست كه بندگان به قدرت و عظمت او پى برده او را بپرستند تا رضا و خشنودى و رحمت و مهربانيش را به دست آورده رستگار شوند، نه آنكه آفريننده خواسته سودى برد كه آن نقص است و او از نقائص منزه و پاك مى‌باشد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.