فراز 13 از دعای 4 ( درود الهی بر تابعین )

خدايا از امروز تا واپسين عطا كن تو بر جمله‌ى تابعين بر آنها و بر خيل اهل و عيال كز آنها همى يافت حق اتصال ز تو باد رحمت دمادم همى مبادا به محشر به آنها غمى

قلب، محل ايمان به حق و قيامت‌

آرى، وقتى قلب محل ايمان به حق و قيامت و مركز انوار و فيوضات الهيّه شد و نفس متخلّق به اخلاق حسنه گشت و براى روح فضاى پروازى جز فضاى ملكوت نماند و اعضاى رئيسه جسم كه چشم و گوش و زبان و دست و شكم و شهوت و قدم است آراسته به اعمال صالحه شد، رحمت خاصّ حضرت رحيم، آدمى را احاطه مى‌كند و وى را در حصن حصين لطف محبوب جاى مى‌دهد، در اين موقعيّت از سرپيچى از دستورهاى حضرت معبود محفوظ مى‌ماند، مستحقّ بهشت عنبر سرشت مى‌گردد، از حيله و مكر شيطان درونى و برونى در امان مى‌ماند، در تمام امور خير و برّ منصور به نصرت حق و مؤيَّد به تأييدات الهى مى‌گردد، از پيشامدهاى خطرناك كه در شب و روز بر دشمنان مى‌بارد محفوظ مى‌شود، به عنايت و لطف دوست اميد نيك پيدا كرده، به رضوان و رحمتش رغبت شديد نشان مى‌دهد و از اين كه حضرت حق را در قسمت كردن روزى به عبادش متَّهم به تقسيم بر خلاف عدل كند پرهيز مى‌نمايد.

عبد در چنين منزلى كه منزل ايمان و رضا و تسليم و توكّل و عشق و محبّت است، چشم دلش باز مى‌شود و تمام جهان را چون نقشه‌اى منظّم و بنائى محكم و گلستانى پر از گل و لاله مى‌بيند و به نظر قلب مى‌آورد كه همه چيز در جاى خود درست و صحيح است و هيچ گونه جاى اتّهامى به پروردگار بصير و خبير و عليم و كريم و ودود و غفور و مُعطى و رحيم و لطيف و عزيز نيست.