آن چنان درودى كه در اثر آن، باورشان را نسبت به حسنى كه در اميد به توست معطوف دارى و حس آزمندى آنان را به تحصيل آنچه كه در پيش توست، برانگيزى تا نسبت به آنچه كه (توسط تو) در اختيار بندگان قرار گرفته است، دچار تهمت و آزمندى نگردند؛
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.