فراز 22 از دعای 42 ( پاداشی برتر از پاداشی هر یک از فرشتگان مقرّب و انبیای مرسل برای پیامبر اسلام )

خدايا پيغمبرت را به عوض آنچه رسانيد بر بندگانت از پيغامهاى تو و نصايح و كتاب تو جزا ده و در راه تو جهاد كرد خدايا جزاى فاضل‌ترى ده از آنچه به ديگران از فرشتگان مقرب درگاه خود مى‌دهى و به آنچه كه بر پيغمبران مرسل و برگزيده‌ى خود مى‌بخشى، سلام بر او و اهل بيتش باد كه پاك و منزه و پاكيزه هستند. رحمت خدا بر او و خاندانش باد و بركات او. پيوسته جفاى دوست مى‌دارم دوست اندوه بلاى دوست مى‌دارم دوست گر جان طلبد ز من نثارش سازم من جان ز براى دوست مى‌دارم دوست جانى است به عاريت مرا داده خدا تسليم كنم چه وقت تسليم آيد اين جان عاريت كه به حافظ سپرده دوست روزى رخش ببينم و تسليم وى كنم الهى دلى ده كه جاى تو باشد لسانى كه در وى ثناى تو باشد الهى بده همتى آن چنانم كه سعيم وصول لقاى تو باشد الهى چنانم كن از عشق خود مست كه خواب و خورم از براى تو باشد الهى عطا كن به فكرم نويدى كه محصول فكرم دعاى تو باشد الهى عطا كن مرا گوش و قلبى كه آن گوش پر از صداى تو باشد الهى عطا كن بر اين بنده چشمى كه بينائيش از ضياء تو باشد الهى مرا حفظ كن از مهالك كه هر كار كردم رضاى تو باشد الهى ندانم چه بخشى كسى را كه هم عاشق و هم گداى تو باشد الهى بر اين بنده‌ى خود دلى ده كه مستغنى از ما سواى تو باشد الهى (به طوطى) عطا كن بيانى كه نطقش كليد عطاى تو باشد

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.