ايمان آوردم به كسى كه تاريكيها را به وسيلهى تو روشن نمود، و آنچه را كه به پردهى ابهام بود، در پرتوت آشكار فرمود، و تو را نشانى از نشانههاى جهان دارىاش، و علامتى از علائم پادشاهىاش قرار داد، و به فزونى و كاستى، و طلوع و غروب، و رخشندگى (فروغ تمام) و گرفتگى (انكساف)، مسخرت ساخت، در همه اين احوال، تو فرمانبر او، و به سوى خواستهاش شتابانى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.