خدا را سپاس که دینش را به ما هبه کرد و ما را به آیینش اختصاص داد و در راههای احسانش وارد کرد؛ تا در آنها به لطف و احسانش، به سوی خشنودیاش، حرکت کنیم؛ حمدی که از ما بپذیرد و به سبب آن از ما راضی شود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.