و سپاس از آن خداوندى است كه دين خود عنايتمان كرد، و به آئين خود اختصاصمان داد، و در راههاى احسانش را همان برد، باشد كه به نعمت او به سمت رضوانش آن راهها بپيمائيم، حمد و سپاسى كه آنرا از ما بپذيرد، و به آن از ما شاد شود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.