فراز 7 از دعای 44 ( دعا برای اعمالی فارق از ریا و شهرت طلبی )

و تا دستهامان را به (طلب يا فراگرفتن) حرام دراز ننمائيم، و با پاهامان به سوى آنچه منع و حرام گشته نرويم، و تا شكمهامان نگاه ندارد و گرد نياورد جز آنچه (خوردنى و آشاميدنى) كه تو حلال و روا گردانيده‌اى، و زبانهامان گويا نشود جز آنچه (قرآن مجيد و گفتار پيغمبر اكرم و ائمه‌ى معصومين- عليهم‌السلام- كه) تو خبر داده و بيان فرموده‌اى (اين چند جمله اشاره به آداب و نيكو رفتارى روزه‌دار است كه در اين باره اخبار بسيار رسيده، روايت شده: زن روزه‌دار به كنيز خود دشنام داد، رسول خدا- صلى الله عليه و آله- شنيد، فرمود: طعام و خوراك آوردند و به آن زن امر كرد كه بخور، گفت: من روزه هستم! حضرت فرمود: چگونه روزه هستى و به كنيز خود دشنام دادى؟! تنها روزه از خوردن و آشاميدن نيست. طعام خواستن حضرت براى آن زن روزه‌دار و امر بخوردن او شايد از جهت اين بوده كه مى‌دانسته روزه‌ى او روزه‌ى مستحبى بوده، و احتمال مى‌رود كه روزه‌ى واجب بوده و امر حضرت به خوردن از روى تاديب است يعنى مانند اين روزه را پاداشى نيست و گرفتن و نگرفتن آن يكسان است اگر چه گرفتن آن واجب باشد) و رنج نكشيم جز در آنچه (عبادت خالق و خدمت به خلق كه) به پاداش تو نزديك گرداند، و بجا نياوريم جز آنچه كه از كيفر تو نگاه دارد، سپس همه‌ى آن كردارها را از رئاء و خودنمائى خود نمايان و از سمعه و شنواندن شنوانندگان خالص و پاكيزه گردان كه در آن كسى را با تو شريك نگردانيم، و جز تو در آن مقصود و خواسته‌اى نطلبيم

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.